Inicjatywy członków OT-73

Z okazji 200 lat wyższego kształcenia rolniczego w na ziemiach polskich: od Instytutu w Marymoncie do Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Ursynowie pracuje stacja okolicznościowa o znaku SN200SGGW. 

Poza upamiętnieniem tego jubileuszu to doskonała okazja do promocji krótkofalarstwa wśród społeczeństwa (udział stacji w Dniach SGGW na kampusie przy ulicy Nowoursynowskiej w Warszawie) oraz zainteresowania naszym hobby grupy studentów. Aktywność przewidziano w okresie od 1.05.2016 do 31.12.2016 r. Karty QSL przez biuro (via SP5TAT, OT-73), LoTW i eQSL.

W 2016 roku mija 200 lat od założenia Instytutu w Marymoncie - pierwszej uczelni o profilu rolniczym i leśnym na ziemiach polskich. Współczesna Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie jest bezpośrednim spadkobiercą tej instytucji. Aktualnie SGGW tworzy 13 wydziałów, ponad 25 tysięcy studentów, 1200 nauczycieli akademickich, a oferta obejmuje 37 kierunków studiów i 180 specjalności. O historii i dniu dzisiejszym SGGW można dowiedzieć się więcej na stronie SN200SGGW na QRZ.com: https://www.qrz.com/lookup/SN200SGGW oraz na stronach internetowych Uczelni: http://www.sggw.pl.

Michał SP5TAT

W tegorocznych zawodach SPDXC używałem stacji Remote, zainstalowanej w moim stałym QTH w Davie, Floryda, a obsługiwałem ją z okolic Atlanty w stanie Georgia.
TRX to linia K (K3, KPA500, KAT500), podłączona za pomocą serwera RemoteRig do szybkiego łącza internetowego. Dodatkowo - urządzenia peryferyjne typu przełączniki antenowe, wyłączniki zasilania poszczególnych urządzeń, oraz diagnostyka stacji – sterowane zdalnie, za pomocą laptopa podłączonego do poszczególnych urządzeń.
Obsługuję go poprzez program TeamViewer, który jest dostępny bezpłatnie do zastosowań niekomercyjnych. W ten sposób mogę zdalnie zresetować każdy element stacji, zmieniać konfigurację, przełączać anteny oraz wyłączyć zasilanie stacji itd.

Foto 1. Główny sprzęt stacji N4PL w lokalizacji Davie FL. Od lewej: wzmacniacz Elecraft KPA500, tuner antenowy KAT500, zasilacz 13,8V/35A ASTRON. TRX Elecraft K3, pod spodem: kontroler RemoteRig RRC-1258MKII i częściowo widoczny miernik mocy/SWR Electraft W2.

Foto 2. Ogólny widok stacji N4PL w QTH Davie FL. Opisana wyżej linia K, kontroler RRC- 1258MKII (serwer), miernik Electraft W2*, przełącznik portu szeregowego K3, zmodyfikowany przełącznik antenowy RCS-4, laptop DELL M-70 do sterowania stacją. Wolne miejsce pomiędzy K3 i laptopem jest zarezerwowane na przystawkę panoramiczna P3, która jest obecnie schowana (nieprzydatna do pracy Remote).

*Watomierz/miernik SWR W2 umożliwia zabezpieczenie PA przed nadmiernym SWR (np. w przypadku awarii anteny) poprzez rozłączenie linii PTT miedzy TRX i PA.

Foto 3. Stanowisko Remote N4PL w GA. Panel zdalny K3 (K0) i RemoteRig RCC- 1258MKII (klient).

Satelita studentów Politechniki Warszawskiej, który przetestuje system deorbitacji małych satelitów i kilka innych studenckich eksperymentów

Jeden z najambitniejszych projektów studenckich w Polsce oficjalnie rozpoczął się w 2013 roku, jednak pierwsze prace i koncepcje kształtowały się już kilka lat wcześniej, kiedy pracowano nad jego poprzednikiem - PW-Satem (umieszczonym na orbicie 13 lutego 2012 roku). Pracujący nad PW-Satem2 członkowie Studenckiego Koła Astronautycznego zdecydowali, że będzie on małym satelitą zbudowanym w standardzie CubeSat 2U (czyli dwukrotnie większym, niż PW-Sat) i przeprowadzi na orbicie kilka ciekawych eksperymentów.

Główną misją satelity będzie przetestowanie innowacyjnego systemu deorbitacji, który przyjmie formę kwadratowego żagla o boku 2 m rozkładanego za satelitą, kiedy ten znajdzie się na orbicie. Skonstruowanie takiego systemu jest dużym wyzwaniem, a w prace nad nim angażuje się kilkanaście osób.

Studenci pracują także nad dwoma innymi eksperymentami - jednym są rozkładane panele słoneczne, a drugim czujnik Słońca pozwalający określić ułożenie satelity w przestrzeni.

Problem tzw. śmieci kosmicznych w ostatnich latach stał się jednym z najważniejszych zagadnień sektora kosmicznego - liczne pozostałości rakiet i nieaktywne satelity coraz bardziej zagrażają obecnym misjom czy nawet astronautom na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. System projektowany przez studentów Politechniki Warszawskiej ma szanse wypełnić niszę na rynku i stać się prostym oraz tanim rozwiązaniem tego problemu. Jeśli zakładana skuteczność okaże się prawdziwa, to każdy satelita w przyszłości, który miałby pracować na niskiej orbicie okołoziemskiej mógłby wykorzystać taki żagiel do szybkiej deorbitacji po zakończeniu swojej pracy.

W projekcie nieustannie pracuje około 30 osób - studentów kilku wydziałów Politechniki Warszawskiej przy wsparciu licznych firm i naukowców. Projektowanie i budowanie satelity, który ma skutecznie działać w przestrzeni kosmicznej to wielkie wyzwanie. Oprócz typowych problemów, pojawiających się jeszcze w  fazie projektowej, studenci muszą także sprostać wysokim wymaganiom Europejskiej Agencji Kosmicznej i potencjalnego operatora rakiety, za pomocą której satelita trafi na orbitę. Doświadczenie, jakie podczas trwania projektu zdobędą członkowie zespołu będzie jedyne w swoim rodzaju i być może przyczyni się do tworzenia polskiego sektora kosmicznego.

Na chwile obecną w zespole działa dwóch krótkofalowców – mgr inż. Inna Uwarova SQ5PUI, będąca koordynatorem całego projektu, oraz inż. Kamil Sażyński SQ5JRN – odpowiedzialny za łączność z satelitą.